Ervaring van een vrijwilliger

Vandaag heb ik twee vluchtelingenkampen bezocht in de buurt van Izmir. Het was één van de meest indrukwekkendste dagen uit mijn leven. Wat ik hier zag, ervoer en meemaakte (en rook) was uniek, schrijnend maar ook hoopvol. Er is altijd hoop en dat zag ik in de ogen van de vele kinderen die ik ontmoette. Kinderen die plezier maken en mij van hun plezier deelgenoot maakte.

Vooraf dacht ik dat ik gereserveerd zou zijn ten opzichte van de kinderen. Dat ik afstand zou houden en zo mezelf zou kunnen beschermen tegen heftige indrukken van buitenaf. Maar op het moment dat ik in het kamp arriveerde viel alle gereserveerdheid van mijn schouders en liet ik me leiden door het plezier en hoop van de kinderen.